Wat is het wit, veel witter dan dat van mezelf. Als E de
eerste slok neemt laait er een sprankje hoop op dat ze het niet zal lusten, als
bewijs dat het loslaten voor haar ook met enige gezonde tegenzin gaat. Maar
niks is minder waar, met smaak klokt E de hele fles “Groeiestart”-melk naar
binnen. Een productnaam die ik overigens afgrijselijk vind. Hier heeft een
ontwerpteam te lang over een cliché nagedacht. De presentatie van het product
spreekt me echter wel weer aan. Gewoon als babyvoeding in een vrolijk blik en
niet als een of ander medicinaal, multibacterieel, ultra-afweerverhogend voedselhoogstandje.
Het minimensje dat haar instinct volgde en luid snuffelend
naar de tepel hapte is veranderd in een klein meisje dat zelf mijn shirt open sjort
om halfslachtig te drinken en tussendoor de tijd te vinden om even bij te ‘kletsen’
en alles om zich heen in de gaten te houden.
Toe maar lieve E, ik ga je weer een klein stukje meer
loslaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten