Ik ben geen blije
thuisblijfmoeder. Dat ik drie dagen wil werken weet ik zeker, maar meer dan
drie is geen optie. Tot zover de zekerheid.
Opnieuw in de
sollicitatiemolen slaat echter de twijfel toe. Mijn huidige baan is weinig
uitdagend, eenzaam en administratief. Daarentegen biedt het flexibiliteit
qua werktijden, thuiswerken of lastminute verlofopname. Ik kan er dus zijn voor
E wanneer dat nodig is en ben ook buiten de werkdagen volledig vrij van
werkverplichtingen.
De eventuele
nieuwe functie is uitdagender en gaat meer van me vergen. Ik moet er stipt
zijn, dus zal de huisdeur op tijd achter me dicht moeten trekken. Ook als E
ziek is, zal ik niet zomaar bij haar thuis kunnen blijven. E zal dus meer dan
nu de dupe zijn van mama’s toffere baan.
In hoeverre kan
mijn baan in dienst staan van mijn verdere leven? Hoe lang voelt het goed dat E
de nadelen van een werkende mama moet incasseren?
Gaat het
jongleren me beter of slechter af als de mamabal (die nu altijd het hoogst is)
vaker gaat vallen en de werkbal minder vaak?
