Hartbrekens

foto: expositie-geluk.blogspot.com/

De difrax fopper en E bleken niet zulke goede vrienden. Het ding maakte haar in slaap om haar vervolgens uit de slaap te houden. De nacht bestond uit vijftien kleine slaapmomentjes en een dito hoeveelheid fopperzoektochten.

Als academici iets niet begrijpen, gaan ze er een boek over lezen en zo kwamen we op de zelfstandig-slapen-methode. E leert nu zelf inslapen, wat gepaard gaat met een vast bedritueel, veel gehuil en om de vijf minuten een aai over de bol. We boeken vooruitgang, maar E ziet er al twee dagen wat aangeslagen uit en het moederhart gaat menigmaal aan gruzelementen. De enige reden dat ik het volhoud is dat ik na vele hoofdbrekens en hartbrekens geen enkel alternatief heb kunnen bedenken. 

Scherven brengen geluk?