Vriendschap

Bijna veertien jaar geleden ontmoette ik een meisje op een studentenvereniging. Ze was licht gothic gekleed, kwam enigszins mysterieus op me over en ik vond haar, als meisje-vers-van-het-platteland, al heel wereldwijs en stads. We werden onderdeel van een hechte vriendengroep en werden in de loop der jaren hechtere vriendinnen.

Nu veertien jaar later heeft zij een zoon zo oud als mijn dochter en een dochter zo oud als mijn dochter. Twee keer liepen we samen te paraderen met onze dikke buiken en onder het genot van kopjes thee worden moederperikelen eindeloos besproken.

Vanochtend mocht ik haar pasgeboren dochter ontmoeten en zaten we samen onze kleintjes te voeden. Ze is een prachtig persoon, een supermoeder en een geweldige vriendin. Er is wederzijds respect voor elkaar, er is wederzijds begrip voor herkenbare fratsen en er is eerlijkheid en openheid. Ze is de moeder aan wie ik mijn kinderen zou toevertrouwen, mocht dat nodig zijn. Ik voel me bij haar op mijn gemak, heb bewondering voor wie ze is en ben dankbaar voor deze bijzondere vriendschap.