Barbamama

Bij ons in de buurt wordt een gebouw gesloopt. Op het moment dat ik er langs fiets, word ik telkens opnieuw overvallen door een melancholisch gevoel. De treurige aanblik van een gebouw dat neergehaald wordt, waarbij je nog een inkijk hebt in wat er zich allemaal heeft afgespeeld. Dat laatste herinner ik me goed bij de sloop van De Zwarte Madonna in Den Haag, waarbij ieder huis nog duidelijke gebruikssporen had met uitgesproken behangetjes, vrolijk geverfde muren en hier en daar een poster aan de wand.

Als negenjarig kind las ik bij mijn tante graag een boekje van Barbapapa, waar ook een gebouw gesloopt werd met zo’n grote sloopkogel. De familie Barbapapa was bang en het boekje maakte een enorme indruk op me. Gelukkig kon Barbapapa zich omvormen tot een veilig huis voor Barbabob, Barbabenno en alle anderen en natuurlijk kwam alles op z’n pootjes terecht. Zou dit verhaal de oorzaak zijn van mijn sloopmelancholie?

Ook de herinnering aan een klasgenootje wiens huis afbrandde en voor wie we allemaal speelgoed (uit onze eigen speelgoedvoorraad) hebben verzameld, is nog heel levendig. Alleen de voormuur van de boerderij stond nog en in hun nieuwe huis hingen er lakens voor de ramen omdat ze nog geen gordijnen konden kopen. Nog steeds ben ik bang voor brand. Ik had als kind een soort vluchttasje met waardevolle spullen en ben nu ook nog steeds geneigd om een back-up van alle foto’s mee te nemen als ik het huis verlaat.

Dergelijke gebeurtenissen lijken dus bepalend te zijn voor mijn ontwikkeling. Ik ben me er dus ook terdege van bewust dat E vanaf haar geboorte al emotionele bagage aan het verzamelen is die de toekomstige E mede zal bepalen. Ik probeer haar een fijne thuishaven te bieden en een basisgevoel van veiligheid en geborgenheid bij papa en mama. Toch zal ik haar niet tegen alles kunnen beschermen en bovendien wil ik dat ook niet. Opgroeien kan niet zonder slag of stoot.

’s Ochtends begint E bij het horen van de journaaltune te kraaien van plezier, dus ze lijkt nog niet erg onder de indruk te zijn van de wereldellende. En in ieder geval vervormt Barbamama zich wel tot een zacht vangnet om de opgroeislagen en -stootjes te verzachten.