Dinsdagochtend is het ergst. Lief en ik moeten naar werk, E
naar de opvang. Nu hebben lief en ik helemaal geen typische hectische banen,
werkt lief vier en ik drie dagen en gaat E maar twee dagen naar de opvang.
Toch word ik iedere dinsdagochtend weer bevangen door
hetzelfde gevoel van “Waar zijn we nou helemaal mee bezig?!” Ik wil helemaal
niet achter die computer, ik wil E helemaal niet naar de opvang brengen. Ik wil
helemaal niet overhaast aankleden, ontbijten, boterhammen smeren en E met
reservekleertjes en knuffelkonijn in de wandelwagen zetten, terwijl de kater
voor m’n voeten loopt. En het regent altijd…
Woensdagavond, als de twee dagen opvang erop zitten, gaat de
zon schijnen, valt de spanning van me af, is alles helderder, geef ik de kater,
lief en E een dikke knuffel en klopt het weer… vijf dagen lang…
ooo hoe herkenbaar...
BeantwoordenVerwijderen